Lezen: Ruth 1: 6 t/m 22 –  … uw God is mijn God
6 Toen Naomi hoorde, daar in Moab, dat de HEER zich het lot van zijn volk had aangetrokken en het weer brood had gegeven, maakte ze zich samen met haar twee schoondochters gereed om Moab te verlaten en terug te keren. 7 Samen met hen verliet ze de plaats waar ze gewoond had en ging terug naar Juda. Maar eenmaal onderweg 8 zei Naomi: ‘Gaan jullie nu maar allebei terug naar het huis van je moeder. Moge de HEER zo goed voor jullie zijn als jullie voor mij en mijn gestorven zonen zijn geweest.
16 Maar Ruth antwoordde: ‘Vraag me toch niet langer u te verlaten en terug te gaan, weg van u. Waar u gaat, zal ik gaan, waar u slaapt, zal ik slapen; uw volk is mijn volk en uw God is mijn God.

Machlon en Chiljon, de beide zoons van Naomi sterven in de bloei van hun leven. We weten niet waarom of hoe ze stierven. Naomi bleef achter met twee Moabitische schoondochters. De kwaliteit van leven in de tijd van Naomi werd bepaald door twee factoren: familie en land. Land betekende voedsel en toekomst voor het nageslacht. Naomi was in Moab zonder eigen stuk land. Naast het land was het voortbestaan van de familienaam van groot belang. Er waren geen kleinkinderen. De namen van Elimelech, Machlon en Chiljon stonden op het punt om in de vergetelheid te raken. Dit maakte Naomi extra kwetsbaar. Zij bevindt zich op een dood spoor. Ze heeft geen bescherming,  geen zekerheden, geen sociaal vangnet, geen voedsel, geen kinderen, geen kleinkinderen, geen man en geen zoons. Alle perspectief op een betere toekomst is verkeken.

Maar dan, op de een of andere manier hoort Naomi dat de hongersnood voorbij is. Naomi vind de moed om Moab te verlaten en terug te keren naar Bethlehem.  De drie vrouwen vertrekken. Voor hen    is de lange tocht naar Bethlehem een moment van de waarheid. Naomi doet haar best om haar schoondochters te overtuigen om terug te keren naar het huis van hun moeder. Ruth en Orpa hebben niets in Bethlehem te zoeken. Behalve een weduwe, zijn ze in Bethlehem ook vreemdeling en ook nog eens Moabitische vluchtelingen. Moab leek Naomi de beste optie voor haar schoondochters. Naomi wijst Orpa en Ruth in vs. 8 op de goedheid van de Heere. Maar is Bethlehem dan niet een betere plek dan Moab? Is het niet vreemd van Naomi, de afgoderij van Moab in acht genomen, om haar schoondochters terug te sturen?

Na twee pogingen van Naomi Orpa geeft toe. Onder tranen nemen de vrouwen afscheid. Op de kruising van de Jordaanvallei kiest Orpa terug te keren naar haar volk en god. Naar Moab met alle mogelijke geestelijke gevolgen. Ruth is een blijver en is heel duidelijk. Naomi moet niet langer aandringen: “Uw volk is mijn volk en uw God is mijn God” Ruth geeft zich over.  Hoewel de Bijbel er niet echt over vertelt moet Naomi over de God van Israël hebben verteld. Ruth is in de God van Israël gaan geloven. Ruth geeft gehoor aan de roep van God in haar hart. Onwetend dat zij eens de overgrootmoeder van David zal zijn. Onwetend dat zij een schakel zal worden in de Messiaanse lijn.
Ruth en Naomi reizen verder tot zij in Bethlehem kwamen. De vrouwen zijn geschokt: “Is dit Naomi?  Alsof het leven een wrange grap heeft uitgehaald met Naomi. Naomi antwoord hen:  20 Noem mij niet Naomi, noem mij Mara, want de Almachtige heeft mij grote bitterheid aangedaan.

Maar God keert alles ten goede (vs 22). “Ze kwamen in Bethlehem aan het begin van de gersteoogst”. Het zijn woorden van hoop. Hoop geeft energie en vreugde om zelfs vanuit een uitzichtloze situatie in beweging te komen zodat Gods zegen kan gaan stromen. Het opent een nieuw hoofdstuk in het leven van Naomi en Ruth.

Volgende week woensdag 15 november: familie