Lucas 2: 22 t/m 32 28 nam hij (Simeon) het in zijn armen en loofde hij God met de woorden: 29 ‘Nu laat U, Heer, Uw dienaar in vrede heengaan, zoals U hebt beloofd. 30 Want met eigen ogen heb ik de redding gezien 31 die U bewerkt hebt ten overstaan van alle volken: 32 een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen en dat tot eer strekt van Israël, uw volk.’
We hebben het kerstfeest samen gevierd. We hebben opnieuw het teken van de vervulling herdacht. De kerstboom wordt binnenkort weer afgetuigd, de lichtjes gaan in een doos worden op de zolder of in een kast gezet waar je niet dagelijks bij hoeft. Of we het willen of niet, we leven nu in de nadagen van kerst en de vraag is, hoe houden we de blijde boodschap van het evangelie vast? Als vanzelf komen we terecht bij de lofzang van Simeon als we een antwoord willen op deze vraag.
Simeon woonde in Jeruzalem en hij was een vroom en rechtvaardig man. Daarmee wordt bedoeld dat hij leefde naar Gods geboden en de wil van God centraal stelde in zijn leven. Simeon staat aan de vooravond van Jezus’ komst in deze wereld. Bovendien was hem door de Heilige Geest geopenbaard dat hij niet sterven zou voordat hij de Messias zou hebben gezien. Het is dan ook niet zo vreemd dat Simeon zijn hele leven uitzag naar de tijd dat God Israël vertroosting zou schenken. Dat Simeon zich precies op het juiste moment in de tempel bevindt, is niet een toevallige samenloop van omstandigheden, maar het resultaat van de directe leiding van de Heilige Geest.
Nu waren Jozef en Maria in de tempel overeenkomstig de wet van Mozes om het kindje Jezus toe te wijden aan de dienst van God. Simeon neemt het kind Jezus in de armen en zingt zijn lofzang. Zijn ogen zullen hebben geglinsterd van vreugde. Het is een heel bijzondere en opmerkelijke lofzang want Simeon spreekt als eerste uit dat het heil dat Jezus brengt niet alleen voor het Joodse volk bestemd is maar de grenzen van Israël overschrijdt en voor de hele wereld is bestemd: ’30 Want met eigen ogen heb ik de redding gezien 31 die U bewerkt hebt ten overstaan van alle volken’. En eerlijk, Jozef en Maria waren verbaasd over de woorden van Simeon. Wat zingt Simeon daar toch allemaal?
‘Nu laat U Heer, Uw dienaar in vrede gaan’. Simeon kan in vrede sterven omdat zijn leven zijn doel, bestemming en vervulling heeft bereikt. Nu gaat het niet om het sterven van Simeon, maar wel om de vrede die Simeon ten diepste mocht ervaren. Het is een diepe innerlijke vrede, die het menselijk verstand te boven gaat. Het gaat om een:
Vrede in heilzame harmonie.
Vrede als een behagelijke kalmte.
Vrede in innerlijke rust en gewetensrust.
Vrede in afwezigheid van innerlijke strijd.
Goddelijke vrede in volheid, heelheid en volledigheid.
De lofzang van Simeon is een innig dankgebed naar God.
Deze brief is de laatste brief van dit jaar. In deze laatste dagen van 2022 mogen wij persoonlijk, maar ook als gemeente naast Simeon staan. Wij mogen samen het loflied van Simeon bevestigen. Als wij achterom kijken naar het afgelopen jaar, dan hebben wij mogen ervaren dat God ons niet heeft losgelaten. Hij laat niet los wat Zijn hand eens begon: Zijn kerk, Zijn gemeente niet, maar ons persoonlijk niet. God is een God van nabij en dat zal nooit veranderen. Hij gaat met ons mee het nieuwe jaar in! En de vrede van Simeon mag ook onze vrede zijn. Want Gods Licht is gekomen, we hebben er zondag van gezongen. Laat ons loflied ook een innig dankgebed zijn naar God.
Foto: Simeon met Jezus in zijn armen, geschilderd door Rembrandt