Handelingen 9:19 t/m 31: 28 Saulus liep nu openlijk met de apostelen in Jeruzalem rond en verkondigde vrijmoedig de naam van de Heer. 29 Hij ging in debat met de Griekstalige Joden, maar die beraamden een aanslag op zijn leven. 30 Toen de broeders dat te weten kwamen, brachten ze hem naar Caesarea en stuurden hem van daar naar Tarsus. 31 In heel Judea en Galilea en Samaria leefde de gemeente in vrede en kwam tot bloei. De gelovigen leefden in ontzag voor de Heer, en dankzij de bijstand van de Heilige Geest nam hun aantal steeds meer toe. (NBV)
Wat een verandering in het leven van Paulus. Zijn zendingsopdracht begon al meteen in Damascus. In dezelfde synagoge waar hij eerst de gelovigen wilde arresteren begon hij nu te preken. En hoe! De mensen waren verbaasd, verbijsterd, maar ook ontzet. Was deze man wel te vertrouwen? Hoe kon het nu toch zo zijn dat diegene die de volgelingen van Jezus wilde doden, nu over Jezus spreekte?
Maar Paulus kon niet meer zwijgen. Hij zou zijn hele verdere leven lang mensen op zijn eigen kenmerkende manier blijven oproepen om hun harten te openen voor Jezus. Het doet ons denken aan Stefanus. Die kon ook zo krachtig en heel intens spreken. Van vervolger werd Paulus opvolger van Jezus, maar oók van Stefanus. Paulus had Stefanus in de kracht van zijn leven gesmoord, hij had een groeibriljant vermoord en nu mocht Paulus verder met het werk die hij zelf Stefanus had ontnomen.
De prediking van Paulus was zo vurig, confronterend en ingrijpend dat hijzelf al snel het slachtoffer werd van vervolging. De rollen werden compleet omgekeerd. Hij moest zelfs als een poes in een mandje over de muur gelaten worden om aan zijn vervolgers te ontsnappen. Vanuit Damascus gaat Paulus terug naar Jeruzalem en Lucas beschrijft hoe Paulus en de apostelen samen door Jeruzalem lopen en Jezus prediken. Paulus zoekt in Jeruzalem zijn oude kenniskring op: de Griekstalige joden. Maar Paulus is niet langer hun inspirator, hij moet opnieuw vluchten voor zijn leven. Paulus die vele gelovigen een zwervend bestaan injoeg, is nu zelf een zwerver geworden.
Vanuit Jeruzalem keert Paulus terug naar Tarsus waar God hem de opdracht geeft om ook onder de heidenen het evangelie te verkondigen. Want Jezus is gestorven en opgestaan voor alle mensen die Hem willen aannemen als de Verlosser. Zending onder de heidenen was nog volstrekt iets onbekends.
Als de rust in Jeruzalem weer terug is gekeerd vertrekt Paulus voor zijn eerste zendingsreis naar Arabië, het buurland van Israël. Van wat Paulus in Arabië heeft gedaan weten we weinig. Maar hij zal niet stil hebben gezeten. Daar komt bij dat hij ook vanuit Arabië moet vluchten voor zijn leven omdat hij de woede van de koning van Arabië op zijn hals heeft gehaald. Vanuit Arabië vlucht Paulus naar Damascus. Opnieuw moet Paulus ontsnappen als een poes in een mandje. Vanuit Damascus reist Paulus naar Jeruzalem om Petrus te spreken om alle geloofsontwikkelingen met hem te bespreken. Zowel Petrus als Paulus hebben de nodige ervaring in het evangelisatiewerk opgedaan. Ze zullen hebben beseft hoe zij afhankelijk zijn in hun werk van de Heilige Geest. Van hart tot hart zullen deze twee broeders elkaar hebben ontmoet en elkaar hebben bemoedigd.
Paulus eerste jaren als zendeling verschillen niet zoveel met de jaren daarna. Hij leeft op een bijzondere intieme manier met God. Hij mag openbaring na openbaring ontvangen en handelt daarnaar.
Keer op keer moet hij het zendingsgebied verlaten omdat hij anders zal worden gedood. Dat belemmert hem niet om zijn werk onvermoeibaar voort te zetten. Terwijl Paulus in Arabië aan het spreken is, heeft zijn broeder Petrus zijn bekende ontmoeting met Cornelius. (Hand. 10) De kerkleiders in Jeruzalem geven ondertussen aarzelend toe dat ook zij, de heidenen, bij Jezus kunnen horen.
Paulus brengt de evangelieverkonding onder de heidenen in praktijk. Hij is daarmee de absolute pionier in de verspreiding van het evangelie. Paulus is daarmee een voorbeeld geworden hoe wij onze medemens kunnen wijzen op het verlossingswerk van Jezus Christus.
Volgende week: Antiochië