2 Korintiërs 2:14  – Ik ben een geur van Christus
‘ 14 God zij gedankt dat Hij ons, die één zijn met Christus, in Zijn triomftocht meevoert en dat Hij overal door ons de kennis over Hem verspreidt als een aangename geur.’

Wat een heerlijke geurige tekst deze week. De hele wereld is doordrongen van geuren. Geuren hebben een krachtige werking. Wat dacht je van de geur van gemaaid gras of van een uitnodigende regenbui in de zomer na een klamme dag. Of de geur van het eten als je aan het koken bent, zodat het water je al in de mond loopt. De heerlijke geur van een parfum. De een vindt het lekker en de ander knijpt liever zijn neus dicht.  Of de geur van sigarettenrook of benzine, de geur van verf.

Bijna elke geur roept direct iets positiefs of iets negatiefs in ons wakker. Ook in de Bijbel speelt geur een rol. De offers die in de tijd van het Oude Testament werden gebracht, hadden als doel dat de geur van het offer naar boven steeg, zodat God kon genieten van deze geur. Het brengt ons bij het Nieuwe Testament waarin duidelijk werd dat het offer die door Jezus is gebracht voor God heel aangenaam was: ‘ …ga de weg van de liefde, zoals Christus, die ons heeft liefgehad en zich voor ons gegeven heeft als offer, als een geurige gave voor God’
( Efez. 5:2).

De geur van liefde wordt ook heel duidelijk weergegeven in Hooglied:: ‘… zoet is de geur van je huid, je naam is een kostbaar parfum’ (Hoogl.1:3) of ‘… hoeveel zoeter is je geur dan alle balsems die er zijn’ (Hoogl.4:10b).  Heerlijke opwekkende geuren.

In 2 Korintiërs 2 wordt het beeld van een geur op een confronterende manier gebruikt voor het evangelie. ’14 God zij gedankt dat Hij ons, die één zijn met Christus, in Zijn triomftocht meevoert en dat Hij overal door ons de kennis over Hem verspreidt als een aangename geur.15 Wij zijn de wierook die Christus brandt voor God, zowel onder hen die worden gered als onder hen die verloren gaan. 16 Voor de laatsten is het een onaangename geur die tot de dood leidt, voor de eersten een heerlijke geur die leven schenkt.’

De geur van het evangelie geeft het leven weer. Wij mogen behalve Gods kinderen, ook geurige mensen zijn. Zoals God in het Oude Testament genoot van een geurig offer, zo mogen wij voor Hem geurig getuigen op aarde. Als wij de geur van Christus verspreiden dan zal dat aan de ene kant een geur zijn die de mensen graag willen ruiken. ‘He, wat ruikt dat aangenaam lekker’.  En aan de andere kant zal de wereld zijn neus dichtknijpen en zeggen: ‘Het stinkt’.  Maar wat werkelijk stinkt is de geur van de wereld zelf. Maar we kunnen niet voorkomen dat deze geur ook zo af en toe in onze neus doordringt, en misschien wel vaker dan we zelf willen.

Het beeld van de geur van het evangelie legt de nadruk op onze houding als christenen. Het heeft te maken met de sfeer, de stemming die wij meebrengen. Waar het om gaat is de vraag: ‘Wat ervaren mensen als ze met ons in aanraking komen?’  Maken ze kennis met de stemming van trots en egoïsme,  of komen ze in een sfeer van liefde, van verbondenheid, van vriendschap. Onze naaste zal in ieder   geval onze houding proeven, al de dingen die wij met onze woorden en daden uitademen. Maar de geur van het evangelie zal overwinnen, en daar kan zelfs een parfumhuis niet tegenop. Zing je mee?

Heerlijk is Uw naam,  heerlijk is Uw naam,
hoog verheven en vol van kracht.
Heerlijk is Uw naam.
Jezus, Jezus.  Heerlijk is Uw naam. (Opwekking 379)

Woensdag 8 februari: Christus krijgt gestalte in mij