VOEL JE VRIJ OM DEZE BIJBELSTUDIE TE GEBRUIKEN

Lezen: Exodus 1

Het eerste hoofdstuk geeft in vogelvlucht de benarde situatie weer waarin het volk verkeert. De farao is van mening dat het Joodse volk dat in Gosen woont teveel ruimte begint in te nemen. Hij bedenkt een definitieve oplossing: alle pasgeboren jongentjes moeten sterven. De rivier de Nijl, voor de Egyptenaren, een bron van leven, werd het symbool van dood en verderf. Met recht: een stroom van ellende

Vraag: Exodus 1 begint met het noemen van namen. Hoe belangrijk is een naam?
Vraag: hoe waren de omstandigheden toen wij werden geboren?

Lezen: Exodus 2:  1 t/m 10: de geboorte van Mozes

We komen drie vrouwen tegen: Jochebed, Miriam en de dochter van de farao. Opvallend is dat Gods naam geen enkele keer wordt genoemd, terwijl wel door deze vrouwen God zichtbaar wordt.

Jochebed: De moeder van Mozes verbergt haar prachtige baby drie maanden. Jochebed betkent: ‘de Heere is heerlijkheid’, maar niets wijst op deze heerlijkheid. Drie maanden lang hoopt Jochebed op een wonder en verbergt ze haar kindje.  Uit geloof doet ze dit, zal de schrijver van de Hebreeën brief later van haar zeggen. ‘Door hun geloof konden Mozes’ ouders hem na zijn geboorte drie maanden verborgen houden. Ze vonden hun kind erg mooi en waren niet bang voor het bevel van de koning.’ (Hebr.11:23). Maar na drie maanden maakt ze uiteindelijk een mand van papyrusriet waarin ze haar baby legt.  Vervolgens zet je het mandje tussen het riet langs de oever van de Nijl. Het is een daad van vertrouwen alsof Jochebed tegen God zegt: ‘Hier is mijn kind, ik heb het van U gekregen, en ik geef het aan U terug. Het mandje van papyrusriet staat symbool voor het geloof van deze moeder.

Vraag: Wat kunnen we leren van Jochebed? Begrijpen we haar?
Vraag: Welk symbool zou jij kiezen voor jouw geloof?

Miriam: Miriam is een jong meisje, een zus van Mozes. Terwijl Mozes in zijn mandje tussen het riet dobbert, houdt Miriam de boel in de gaten. Miriam zegt niet onverschillig zoals Kaïn: ‘Ben ik de hoeder van mijn broeder?’   Integendeel, Miriam verliest Mozes niet uit het oog. Dat is precies zoals God het heeft bedoeld: wij mensen mogen elkaar niet uit het oog verliezen.  Het gaat niet om elkaar waar neem te nemen, maar om elkaar werkelijk te zien.

Vraag: Hoe zou jij het verschil tussen zien en waarnemen uitleggen? Hoe is dit in de praktijk?

De dochter van de farao: De Egyptische prinses gaat naar de rivier om zich te baden, omringd door haar dienaressen. Zij kent de God van Israël niet en toch wordt God zichtbaar door wat zij doet. Zij ziet het mandje waarin Mozes ligt, ze doet het mandje open en ziet een huilende baby. Ze weet meteen dat het een Hebreeuwse baby is. Deze vrouw is op een positeve manier vol medelijden, ze laat haar luxe leven verstoren en is vol medeleven en gaat tot handelen over. Zij toont een houding waarvan Jezus later zou zeggen: ‘“Ik verzeker jullie: alles wat jullie gedaan hebben voor een van de geringsten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor Mij gedaan.”  Barmhartigheid is toch sterker dan de stroom van het kwade. 

Vraag: Hoe kunnen we medelijden omzetten in daden? 

Mozes wordt uit het water gehaald, Miriam komt te voorschijn en vraagt of ze een voedster moet zoeken voor het kind.  De prinses vind het goed. Opnieuw is Miriam de hoedster van haar broeder en brengt de baby naar zijn moeder. Jochebed mag haar eigen kind voeden en zal op dat moment de gelukkigste moeder op aarde zijn geweest.

Vraag: Kunnen wij ook maar iets van de emoties van Jochebed doorgronden?
Vraag: Wat kunnen we leren van het vertrouwen van Jochebed?

Lezen: Exodus 2: 11 t/m 15

Over Mozes kinderjaren aan het hof van de farao wordt niet geschreven. Het gaat dan ook niet om Mozes, maar om de heilsgeschiedenis van God.  ‘Mozes werd onderwezen in alle kennis van de Egyptenaren en werd een machtig man in woord en daad.’  (Handelingen 7:22) 

(Een citaat uit de toespraak van Stefanus voordat hij werd gestenigd.)

Ondanks zijn positie aan het hof gaat het hart van Mozes uit naar zijn eigen volk. Zijn eerste actie is veelzeggend, de gevolgen ook.  Hij slaat een Egyptenaar dood omdat een volksgenoot door hem werd geslagen.  Tegen de verwachting in van Mozes, werd het toch bekend en hij vlucht voor de farao. 

Vraag: Mozes zal van zichzelf zijn geschrokken. Schrikken wij ook wel eens van onszelf`?

24 Door zijn geloof weigerde Mozes, toen hij volwassen werd, aangesproken te worden als zoon van een dochter van de farao. 25 Liever werd hij even slecht behandeld als het volk van God dan dat hij vluchtig voordeel had bij de zonde; 26 omdat hij uitzag naar de beloning waardeerde hij de smaad van Christus hoger dan de schatten van Egypte. 27 Door zijn geloof verliet hij Egypte zonder angst voor de woede van de koning; hij volhardde, als zag hij de Onzienlijke. (Hebr.11)

Vraag: Mozes heeft gekozen. Hebben wij ook wel eens moeten kiezen tussen onze eigen weg of Gods weg?

Lezen Exodus 2: 16 t/m 25

Mozes is gevlucht naar Midian. Hij komt in contact met de zeven dochters van Rehuël. We zien opnieuw Mozes passie voor kwetsbare mensen. Hij schiet deze vrouwen te hulp. Hij blijft bij dit gezin en trouwt met Zipppora: Zij bracht een zoon ter wereld, en Mozes noemde hem Gersom, ‘want,’ zei hij, ‘ik ben een vreemdeling geworden, ik woon in een land dat ik niet ken.’

Vraag: Wat bedoelde Mozes diep in zijn hart met deze uitspraak?

Vers 23 t/m 25  God trok hun lot aan. Romeinen 8:28 ‘En wij weten dat voor wie God liefhebben, voor wie volgens zijn voornemen geroepen zijn, alles bijdraagt aan het goede.’

Vraag: Is dit voor ons herkenbaar?